Ode aan mijn kantoor 02-05-2024
De kantoorruimte zegt iets over de advocaat, het is zijn visitekaartje. Eigenlijk is het meer dan dat. Zoals kleren de man maken, maakt de kantoorruimte de advocaat. Bij grote advocatenkantoren zitten advocaten in identieke kamers. Het kantoor moet het dan veelal hebben van het gebouw zelf. Althans zo stel ik me dat voor als ik weer eens in de file sta op de Zuid-As.
Ons kantoor moet het met name hebben van de kamers, de binnenkant. Elke kamer heeft een eigen uitstraling alsof deze het karakter weerspiegelt van de bewoner. De schilderijen aan de muur, de keuze van het meubilair alsook de opstelling ervan, zelfs het parket op de vloer is anders. Zo is mijn kamer een mengelmoes van klassiek en modern, van oost en west. Ik heb geen bureau op mijn kamer, maar een lange smalle tafel met vier poten die de vorm hebben van vrouwendijen, omgeven door witte design stoelen. Mijn PC bevindt zich op een speciaal ontworpen in- en een uitschuifbaar tafelblad, waardoor het mogelijk is om met één handeling mijn mooie tafel op vrouwendijen in een oogwenk om te toveren in een spreektafel. Elke andere kamer binnen ons advocatenkantoor heeft zo zijn eigen uniekheid.
Een ieder die bij ons binnenkomt, waant zich door de buurt – wij zitten in een woonwijk in Amsterdam-Zuid -, de bijzondere architectuur en de hoge plafonds in een huiselijke omgeving. En dat is precies wat we willen uitstralen: de gastvrijheid en de laagdrempeligheid van een huiskamer. Op het eerste gezicht lijken deze kamers in het geheel niet op elkaar, maar eenmaal binnen ontstaat er een cohesie tussen de verschillende kamerinrichtingen die allen uitkomen op gangen bekleed met donkerblauw tapijt, symbool van zakelijkheid. De eerste en tweede verdieping zijn aan elkaar verbonden door een mooie klassieke trap. Aan al het goede komt een keer een einde. Geheel onverwachts heeft de eigenaar van het pand onze huurovereenkomst na tien jaar opgezegd. Hij wil zelf kantoorhouden.Geef hem ongelijk.
Nu zijn wij een beetje bijgekomen van ons verdriet en oriënteren ons op een nieuwe locatie. We hebben veel panden bekeken en geen enkel pand volstaat. Hoe kan het ook anders. De Italiaanse buurman waar je de lekkerste pasta kan eten, de tapasbar aan de overkant met de beste lamsspies, de wijnhandelaar om de hoek die zich iedere keer overtreft door telkens de lekkerste wijn mee te geven uit alle hoeken van de wereld, honderd meter verderop de Cornelis Schuytstraat waar elke dag wel een BN-er aan het shoppen is. Je hecht je niet alleen aan het kantoorpand, maar ook aan de buren en aan de buurt. Zo kan ik nog doorgaan met het romantiseren, want dit stukje is een ode aan de Valeruisstraat 92. Geen enkele kantoorruimte zal hier ooit aan kunnen tippen. Het voelt alsof je liefje het net heeft uitgemaakt, terwijl jij nog in de roze wolken zat...
« Terug naar overzicht