Bijna gewraakt 20-04-2024
Wraking treft de rechter in zijn beroepseer. Advocaten wraken rechters steeds sneller. En dat is pijnlijk. Rechters worden in zo'n geval namelijk openlijk van partijdigheid beschuldigd, zo kopt dagblad Trouw op 7 april 2009. Het aantal verzoeken neemt, na de wraking van Bram Mosckowicz van de rechtbank van Amsterdam, in 2010 toe. Volkskrant.nl stelt zelfs dat Wilders trend zet met de wraking van de rechtbank. Een rechtspsycholoog heeft in 2010 uitgezocht dat een wrakingsverzoek zelden kans van slagen heeft (van de 350 verzoeken werden er maar vijftien toegewezen, dus zo'n 4%).
Met deze ontwikkelingen en cijfers in mijn achterhoofd, heb ik een aantal weken geleden voor de keuze gestaan om een rechter te wraken. Het kwam door het onhandige optreden van de rechter tijdens en rondom een getuigenverhoor. Hierdoor ontstond bij mij de onbehagelijke indruk dat de rechter onvoldoende onpartijdig was en misschien zelfs vooringenomen. Na veel wikken en wegen en overleg met mijn kantoorgenoten, heb ik besloten om toch geen wrakingverzoek in te dienen. Ik was er namelijk niet van overtuigd dat dit in het belang van mijn cliënt zou zijn. Wat mij betreft stond een ding vast: de handelswijze van deze rechter verdiende geen schoonheidsprijs. Wellicht worden de meeste wrakingsverzoeken ingediend door het onhandig opereren van de rechters, zonder dat er sprake is van vooringenomenheid (dit zou een verklaring kunnen zijn dat in 2009 van de 350 wrakingsverzoeken maar vijftien werden toegewezen).
In de zaak Wilders was dit volgens het geval. Ik vraag me af of het verzoek zou worden toegekend als de rechters zich niet zo ongelukkig hadden uitgelaten. Indien het tweede verzoek van Wilders niet zou zijn gehonoreerd, zou dit, in de ogen van het publiek, de geloofwaardigheid van de rechterlijke macht hebben aangetast. Het kan zijn dat de wrakingskamer dit risico niet wilde nemen. In ieder geval wordt de beslissing van de wrakingskamer op juridisch inhoudelijke punten openlijk bekritiseerd, en niet door de minste. Ik verwijs in dit verband naar de blog van de advocaat-generaal bij de Hoge Raad.
De rechters kunnen de trend doorbreken door zich meer bewust te zijn van het effect van hun handelswijze en niet alleen als heel Nederland meekijkt.
« Terug naar overzicht