Wilders wordt het nieuwe exportproduct 29-03-2024

Het is zo ver. Er komt een minderheidskabinet dat gedoogd zal worden door de PVV. Het is moeilijk om de partij ideologie van PVV (lees: Wilders) als links dan wel rechts te bestempelen. Haar ideeën over de (Nederlandse) moslims is in mijn visie zonder meer als extreem rechts te bestempelen. Wilders wil zo min mogelijk niet-westerse allochtonen (lees: moslims) in Nederland toelaten. Zijn monsterzege heeft hij grotendeel hieraan te danken.

Ik was dan ook benieuwd wat er in het regeerakkoord zou staan over het vreemdelingenbeleid. Samen met mijn kantoorgenoot Halil Dogan - hij is gespecialiseerd in het vreemdelingenrecht - heb ik de vreemdelingenparagraaf doorgenomen. In het regeerakkoord zijn 7 van de 46 pagina's gewijd aan het vreemdelingen recht en integratiebeleid. Ik noem een paar punten:

  • verhoging leeftijd naar 24;
  • verhoging van het middelenvereiste bij toelating van gezinsleden naar 120 % van minimumloon;
  • verlening van een verblijfsvergunning op grond van samenwonen zal niet meer mogelijk zijn;
  • verlenen van een zelfstandige verblijfsvergunning is pas na vijf jaar mogelijk, nu is dat nog 3 jaar;
  • toelating van één partner na 10 jaar;
  • invoering toets dat band met Nederland groter is dan met land van herkomst;
  • exameneisen Wet inburgering buitenland vergroten;

Dat een deel van de voorgenomen maatregelen zonder meer in strijd is met EU richtlijnen wordt erkend. Maar toch, de nieuwe regeringspartijen willen ervoor gaan. Alle internationale regels die in tegenspraak zijn met de doelstellingen in het regeerakkoord, zullen op alle internationale (EU)platforms (op verzoek van Wilders) aan de orde worden gebracht met als doel om deze regels te wijzigen. Dit zal in mijn visie als consequentie hebben dat de politiek van Wilders ten aanzien van moslims en vreemdelingen het nieuwe Nederlandse exportproduct wordt. Hij profileert zich nu al als zodanig in het buitenland.

Echter, een wezenlijke verandering zal het vreemdelingenbeleid echter niet ondergaan. Wat in het regeerakkoord staat is symboolpolitiek. De Staatspolitiek in het vreemdelingenrecht, welke door zo ongeveer alle partijen in de afgelopen decennia is omarmd, is het restrictieve toelatingsbeleid. Dat wil zeggen dat de Nederlandse overheid zo min mogelijk vreemdelingen wil toelaten. Om dat te kunnen realiseren heeft Nederland altijd de grenzen opgezocht van het toelaatbare. In het regeer akkoord is dit niet anders. Alleen gebeurt dit met de nieuwe regering niet meer achter de schermen, maar wordt het omgedoopt tot officiële (Wilders) staatspolitiek.

In de laatste 10 jaar was immers het beleid dat de grenzen van het toelaatbare werden opgezocht. Een voorbeeld is de zaak van toelating van minderjarige kinderen in het kader van gezinshereniging. Jarenlang werd door de Nederlandse overheid betoogd dat na vijf jaar afgescheiden leven van de kinderen met de in Nederland verblijvende ouders de gezinsband was verbroken. Het Europese Hof voor de Rechten van de Mensen heeft dit beleid veroordeeld inzake Sen. Dat het beleid in strijd met artikel 8 van het Europese Verdrag voor de rechten van de mens was, zeiden al vooraf vele vooraanstaande rechtsgeleerden. De Zaak Chakroun is een ander voorbeeld. Het Europese Hof heeft in deze zaak geoordeeld dat verhoging van het middelenvereiste naar 120% in strijd is met het in EVRM verankerde gelijkheidsbeginsel. Toch komt deze voorwaarde terug in het regeerakkoord. Illustratief zijn ook de uitspraken van het Europese Hof van Justitie met betrekking tot de gezinsherenigingsrichtlijn en Associatie Verdrag EG – Turkije. Het Europese Hof van Justitie van de Europese Unie heeft Nederland op de vingers getikt omdat Nederland met absurde redeneringen kwam om rechten van Turkse onderdanen te beperken. Tenslotte wordt verwezen naar een zeer recente uitspraak van de Afdeling bestuursrechtspraak van de Raad van State waarin is geoordeeld dat de regels voor verlening van verblijfsvergunningen aan Turkse zelfstandigen in strijd is met artikel 41 eerste lid van het Aanvullende Protocol EG Turkije. Het beleid zoals dat gold vóór 1 januari 1973 dient toegepast te worden.

Ik ben zeer benieuwd met welke nieuwe argumenten de nieuwe staatssecretaris van justitie zal komen om de grenzen van het toelaatbare op te zoeken. Mijn advies aan de nieuwe bewindsvrouw/man zal zijn: wie aan de grenzen komt van het toelaatbare, komt ook aan de grenzen van de rechtstaat!

« Terug naar overzicht